And so it begins...

Hallo Lieve Thuisblijvers!

Op het moment van schrijven is het hier woensdag 3 maart om ongeveer 17.0 uur (bij jullie in Nederland een uurtje eerder) en is het nog een heerlijke 28 graden Celsius buiten! Heerlijk weer met een heerlijk zonnetje.

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik ben teruggekomen van onze trip/vakantie/rondreis door Botswana en Zimbabwe. Met een hoop nieuwe herinneringen en ervaringen. Met de gehele groep, onze docent (landencoördinator) en de oprichtster van GGA zijn we op donderdag 19 februari weggegaan om met de auto naar Botswana te rijden, na twee dagen rijden eindelijk daar aangekomen, pff wat is het warm in een auto met 13 personen en een brandende zon! In Botswana hebben twee verschillende parken aangedaan “Nata Lodge” en “Chobe Lodge” op beide plekken hebben we op een camping gestaan en verschillende safari’s gedaan en natuurlijk heerlijk in het zwembad gehangen. De safari’s waren erg leuk om te doen!

De eerste safari bestond uit een rondrit door een park waar veel flamingo’s en gnoe’s wonen welke we gelukkig ook gezien hebben! Onze ontmoeting met een mierenfamilie was wat minder gelukkig aangezien deze nogal hard konden bijten, maar ja wat wil je als je op hun mierenhoop gaat staan. Onze tweede safari via het andere park bestond uit een boottocht over de Chobe rivier, de rivier tussen Namibië en Botswana. Gedurende deze boottocht hebben we veel olifanten gezien, eentje zelf op een afstand van minder dan 10 meter verwijderd van de boot! Wat echt supermooi is om te zien. Naast de olifanten hebben we een hoop nijlpaarden en een aantal krokodillen gezien. Waarvan er ook eentje superdichtbij kwam namelijk op zo’n 2 meter van de boot verwijderd! Dit was best spannend, want ondanks dat deze krokodil zo stil lag dat het leek alsof het een plastic beest was, weet je hoe snel hij bij je in de boot kan zitten. Gelukkig hadden we een gids die goed wist wat hij aan het doen was en hebben we een aantal mooie foto’s kunnen maken. Onze laatste safari was er eentje genaamd “Game Drive” wat betekende dat we met een auto het Chobe National Park reden om verschillende dieren te spotten. We zijn nog druk op zoek geweest naar de leeuwen maar die hebben we helaas niet mogen zien. Wel hebben we een super schattig baby nijlpaardje mogen zien die samen met zijn/haar moeder lag te genieten in een plas met water. Al met al waren deze safari’s erg leuk om te doen, vooral omdat het met de groep was. Deze gehele trip is een goede teambuilding geweest, helaas wat minder van de uren slaap die we gemist hebben.

Na de eerste paar dagen in deze twee verschillende parken zijn we verder gereden, de grens met Zimbabwe overgestoken. De grensovergangen waren raar om mee te maken. Daar waar we in Europa gewoon de grens over rijden, een bordje passeren en vervolgens in Duitsland zijn bijvoorbeeld, is het hier in Afrika erg anders. Zodra we de grens/rivier tussen Zuid-Afrika en Botswana overreden bijvoorbeeld, viel gelijk ons telefoonbereik weg, dit vond ik erg raar om mee te maken. Vooral omdat het in Europa niet zo is. Maar goed ondanks dat ons werd verteld dat het ontzettend lang kon duren om de grens te passeren was dit bij ons niet het geval. Na het behalen van de stempels in ons paspoort en zonder een voertuigcontrole/check konden we snel weer doorrijden.

Eenmaal aangekomen op onze laatste plek van bestemming “Victoria Falls Backpackers” waren we blij dat we niet nog een keer hoefden te kamperen. Want ondanks dat het een leuke ervaring is geweest en we nog iets beter hebben geleerd wat we aan elkaar hebben was het niet een ideale manier van overnachten. Ditmaal zaten we dus in een backpackers met echte bedden, een zwembad en genoeg activiteiten om te doen. Om te bepalen wat we precies wilden doen kregen we een hele lijst met activiteiten, welke varieerden van het rijden op een olifant tot raften en bungee jumpen. Een hoop om uit te kiezen. Uiteindelijk heb ik gekozen voor het rijden op een olifant, jeetje wat zijn die beesten groot! En iets genaamd “Flying Fox” waarvan al een foto op mijn Facebook is gepost. Het rijden op een olifant was echt superleuk om te doen. Samen met iemand anders zat ik op de rug van een olifant – Hoe stap je op zo’n beest? En hebben we een trip gemaakt door het land waar waarschijnlijk ook wilde dieren zoals leeuwen zaten. Het was beangstigend en geruststellend tegelijk om te zien dat er een gids met een jachtgeweer mee liep, voor het geval we wel wilde dieren tegen zouden komen. Samen met een andere student zaten we dus achter de gids om rondgereden te worden op de rug van een olifant. Verschillende dingen gaan door je hoofd, kan deze olifant ons gewicht wel hebben? Vind de olifant het wel leuk? Is hij vanaf jongs af aan al zo getraind? De antwoorden die we kregen waren geruststellend, een olifant kan 10% van zijn eigen gewicht dragen, of hij het leuk vind is niet geheel duidelijk, maar hij heeft er geen problemen mee en loopt rustig door. Één van de twee olifanten is al van jongs af aan opgevoed door zijn begeleiders en is dus niet vanuit het wild gevangen en speciaal opgevoed/getraind om dit te doen. Na het rondrijden kregen we de kans om de olifanten te voeren en met ze op de foto gegaan. Weer een foto momentje! Wat leuke foto’s heeft opgeleverd. Een ervaring om nooit te vergeten, door deze trip en het zien van deze enorme beesten in het wild heb ik echt respect voor ze ontwikkeld. Het is bijna niet te geloven hoe deze beesten zo zacht kunnen lopen en zoveel respect afdwingen door alleen maar naast het water te staan.

Samen met een ander groepje was het de volgende dag tijd voor de adrenaline kick. Één van ons heeft besloten om de bungeejump te doen! Ik zou haar nooit na doen, de hoogte en de vrije val is niets voor mij. Allereerst zijn we met een groepje naar de activiteit “Flying Fox” gegaan. Dit houdt in dat je bevestigd wordt aan een ziplijn en op je buik de ziplijn af gaat. Deze ziplijn, om het nog even ietsje extra spannend te maken, is bevestigd om zo’n 120 meter hoogte, boven de rivier. Een geweldig uitzicht als je eenmaal vliegt! Wauw wat een ervaring, ik zou het zo nog een keer willen doen! Gelukkig mochten wij twee keer, iets wat normaal niet voorkomt. Nadat iedereen is geweest moesten we dus door naar het bungeejumpen. Terwijl degene die wilde bungeejumpen zich klaar aan het maken was moesten wij de verkopers zo’n beetje van ons lijf af slaan. Ongelooflijk hoeveel mannen er stonden om hun houten dieren te verkopen, en dat ze geen nee voor een antwoord nemen en dus door blijven zeuren. Op een gegeven moment werd dit erg vervelend, maar als je ze negeert gaan ze vanzelf weer weg. Na het bungeejumpen zijn we weer terug gelopen om de rest van de avond heerlijk aan/in en rond het zwembad te genieten van het lekkere weer en een drankje.

De Victoria Falls – een enorme waterval op de grens van Zimbabwe en Zambia – is echt een aanrader! Wat een geweld komt er vanaf. Super mooi om te zien! Van te voren wisten we dat we nat zouden worden van de stoom en waterdamp die van de waterval af komen, we hadden alleen niet verwacht dat het aan het einde van de waterval gigantisch ging regenen! Dus als verzopen katten kwamen we weer netjes aan bij de ingang van de watervallen.

Inmiddels ben ik dus weer een paar daagjes terug op GGA en zal het vrijwilligerswerk bijna beginnen. Ik mag me bezig houden met de aller jongste kinderen, deze kinderen verschillen van leeftijd tussen de 6 en de 10. Mijn vrijwilligerswerk zal inhouden dat ze ’s middags op tijd naar hun Zulu en Afrikaanse lessen gaan en na het eten zal ik ze moeten helpen met hun huiswerk of met de dingen waar ze moeite mee hebben. Dus bijvoorbeeld met het abc, klokkijken, schrijven of lezen. Lijkt me allemaal erg leuk om te doen! Inmiddels heb ik één avondje meegekeken naar wat ik precies moet doen en kom ik erachter dat ik samen met een andere student mijn handen vol zal hebben aan het begeleiden van vier verschillende dames. Het is een uitdaging waar ik zin in heb, maar waar ik ook me weg in zal moeten vinden. Samen zullen we dit zeker aankunnen!

Naast het vrijwilligers werk heb ik ook mijn schoolproject waar ik aan zal moeten werken. Mijn dagen zullen dan ook verdeeld worden tussen schoolwerk en vrijwilligerswerk, wat betekend dat ik ’s ochtends vier uur moet besteden aan mijn project en ’s middags vier uur aan het vrijwilligerswerk. Mijn project zal bestaan uit het maken van zeven verschillende functieprofielen. Het is belangrijk dat deze profielen gemaakt zullen worden omdat verschillende functies elkaar nu overlappen, of één persoon meerdere functies bekleed. Door het ontwikkelen en uitschrijven van de profielen zal het makkelijker zijn om de juiste persoon voor de functie te krijgen. Het tehuis draait voornamelijk op vrijwilligers maar heeft ook medewerkers die de belangrijke taken vervullen. Dit zullen voornamelijk de functies zijn die ik ga beschrijven. Ik heb er veel zin in, maar merk nu al dat het meer werk is dan ik in eerste instantie had verwacht. Omdat ik de enige HRM (Human Resources Management) student ben, zal ik zal het werk in mijn eentje moeten verrichten, wat ervoor zorgt dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn tijdsplanning en voor het werk wat ik verricht. Het voordeel is wel dat ik weinig rekening hoef te houden met de mensen met wie ik zal samenwerken, er is namelijk geen student met wie ik samenwerk. De enige personen waar ik rekening mee moet houden zijn de medewerkers van GGA die ik moet spreken om de juiste informatie te verkrijgen.

Het feit dat het begrip ‘tijd’ en ‘op tijd komen’ hier niet hetzelfde zijn als in Nederland kan nog wel eens voor irritaties zorgen. Het wordt lastig om gesprekken met de verschillende mensen in te plannen. Maar dit hoeft zeker geen probleem te vormen voor de voortgang van mijn project. Ik kijk er erg naar uit om met de mensen hier samen te werken en meer te weten te komen over de manier van leven hier op GGA. Maar ook over de manier van leven hier in Zuid-Afrika. Ondanks dat ik niet zelfstandig, of met een groepje van de studenten, het terrein af mag is het zeker wel mogelijk om veel van dit land te zien. Er staan dan ook al weer een aantal trips op de planning zoals eentje naar Kaapstad met het idee om dan weer terug te rijden, lijkt me erg leuk om een keer aan de “verkeerde” kant van de weg te moeten rijden met het stuur aan de “verkeerde” kant. Zeker een ervaring die ik hier wil opdoen. Naast de trip naar Kaapstad, staat er ook een kort weekend naar Durban op de planning, gewoon om lekker uit te rusten. Durban is de stad hier 1.5 uur rijden vandaan met een heerlijk zandstrand en blauwe zee waar we lekker kunnen relaxen. Naast de trips die ik zelf ga ondernemen (met andere studenten natuurlijk) komen mijn ouders en broertje ook nog op bezoek! Te bedenken dat zij al over zes weken hier zijn is ongelooflijk. De tijd gaat nu al supersnel en ik ben er pas drie weken!

Wauw, het is alweer een heel verhaal geworden! Met veel ervaringen die ik heb opgedaan, er zijn er nog veel meer maar het is onbegonnen werk om ze allemaal hier te beschrijven. Op naar het echte vrijwilligers werk wat morgen (donderdag) zal beginnen. De kinderen leren kennen en hen helpen met datgene waar ze hulp bij nodig hebben. Daarnaast heerlijk mijn bijdrage leveren in de vorm van een aantal functieprofielen, in de hoop dat ze er iets aan hebben in de toekomst van het tehuis.

Kortom, al veel beleefd en nog meer te beleven. Ik ben benieuwd hoeveel nieuwe ervaringen en nieuwe mensen ik ga ontmoeten!

Tot snel en tot de volgende keer!

De lieve groetjes,
José.