Vrolijk Pasen!
Door: JvderGraaf
Blijf op de hoogte en volg José
05 April 2015 | Zuid-Afrika, Cato Ridge
Hallo Allemaal!
Vrolijk Pasen!
Genieten maar van de chocolade eieren, paashazen, de paas brunch enzovoorts!
Helaas moet dit geluk aan mij voorbij gaan, het blijkt hier veel meer te gaan om de christelijke boodschap dan om het commerciële wat je in Nederland ziet. Toch heb ik hier leuke paasdagen!
Op het moment van schrijven is het de zaterdag voor Pasen, de zogenoemde stille zaterdag. Helaas is het een somber paasweekend. Het schrijven gebeurt onder een afdakje in de regen en onweer, terwijl ik mijn vrijwilligersdienst probeer uit te zitten. In verband met de regen is hier weinig te doen, de kinderen verschuilen zich allemaal in hun kamers om gezamenlijk iets leuks te doen. Jeetje, wat kan het hier onweren!
Tijdens een onweersbui is het pas goed te merken hoe donker het hier ’s avonds wordt. Een paar weken geleden zaten we hier midden in een onweersbui. Flinke lichtflitsen, alsof de gehele hemel oplicht en ondertussen de donder die doet denken dat de wereld zo’n beetje aan het vergaan is. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd en er lachwekkende foto’s en video’s aan over gehouden!
Inmiddels zit in dus alweer een aantal weken hier in Zuid Afrika en ben ik steeds beter mijn plekje aan het vinden. Zowel hier in huis als met de kinderen wil het steeds beter lukken. Er is dan ook de afgelopen weer heel wat gebeurt. Over het algemeen geen bijzondere dingen, maar wel leuk om te vertellen.
Om te beginnen met mijn twee vrije weekenden. Ik werk hier in weekend diensten, wat betekend dat ik ieder ander weekend moet werken en de overige weekenden vrij ben. De weekendploeg bestaat uit vijf studenten die samen dan een weekend moeten draaien, terwijl de andere vijf vrij zijn. Met mijn weekend groep ben ik al op verschillende uitstapjes geweest.
Het eerste vrije weekend zijn we naar Durban geweest waar we heerlijk hebben gegeten, op het strand hebben gelegen en naar een lokale club zijn geweest. Ook al is het maar een paar dagen (vanaf vrijdag 12.00 uur tot maandag 12.00 uur), is het toch heerlijk om even weg te zijn. Het feit dat je eigenlijk opgesloten zit hier op het terrein van GGA kan best zenuwslopend en opsluitend aanvoelen. Het leven hier is best heftig ondanks dat je weinig te doen hebt. Regelmatig wordt je geconfronteerd met cultuurverschillen, het begrip tijd blijft hier nog steeds erg anders, maar ook dat je merkt dat het hier vrij normaal is als er iemand een keer geslagen wordt door zijn/haar vader in verband met het gedrag dat zij vertoond. Dit is iets wat niet gebeurt op het moment dat er een westers persoon bij is, omdat de mensen hier weten dat wij het niet normaal vinden, maar helaas is het ook eens voorgekomen dat één van ons het heeft gezien. Naast deze verschillen kost het veel energie om de kinderen ieder weekend bezig te houden en door de weeks ervoor te zorgen dat zij het huiswerk maken. Het is aan de ene kant erg leuk werk om te doen, maar helaas zijn de positieve kanten van het werk vaak ver te zoeken omdat de kinderen meestal niet mee willen doen. Gelukkig hebben we dus de weekenden om iets van het land te zien en weer onze energie te kunnen opladen.
Mijn tweede vrije weekend heb ik gespendeerd in St. Lucia. Vanaf vrijdag middag tot en met dinsdag avond zijn we weg geweest en hebben veel mogen zien en beleven. Onze activiteiten bestonden vooral uit wandelen, door het open land of richting het strand. En het doen van verschillende safari’s. Zo zijn we één volle dag door het safaripark Hluhluwe gereden waarbij we veel wilde dieren hebben gezien. Gedurende de dag hebben we gezocht naar een groep leeuwen, maar helaas mocht het niet baten en hebben we deze dag geen leeuwen mogen zien. Gelukkig wel veel neushoorns, olifanten, giraffen, zebra’s en dergelijke. De volgende dag zouden we weer terug gaan naar GGA, maar we kregen te horen dat we voor een klein bedrag nog snel het park in konden omdat er een groep leeuwen gespot waren vlakbij de ingang, waar zij de afgelopen nacht een buffel hadden gedood. Uiteraard hebben we besloten nog snel het park in te gaan om deze groep leeuwen te gaan bekijken. En dit keer hadden we geluk! Na wat geduld waren we getuige van een prachtige scene. Een leeuw kwam uit het hoge gras gelopen om de buffel te versplaatsen en vervolgens te delen met twee andere leeuwen!
Inmiddels ben ik weer een week terug hier op GGA en heeft het normale werk zich weer hervat. Helaas sluipen ook de gevoelens van heimwee toe. Niet zo zeer dat ik zeg “Ik ben er klaar mee, ik ga naar huis” maar meer dat ik mijn alledaagse dingetjes mis. Het thuiskomen vanuit mijn werk, het voor de tv zitten om daarna mijn lekkere, warme (tweepersoons) bed in te kruipen met mijn heerlijke dikke deken. Oef wat mis ik mijn dekbed nu de nachten kouder zijn dan normaal. Het afzonderen op mijn kamer is iets wat hier absoluut niet vaak voorkomt. Vaak ben je met één of twee ander studenten tegelijkertijd thuis. Gelukkig slaap ik op de zolder en heb wel een klein plekje voor mezelf, maar je hebt altijd dat mensen rondlopen en praten. Graag zou ik gewoon één of twee daagjes thuis willen zijn om bij te slapen, tot rust te komen en er dan weer met volle kracht tegen aan te gaan. Helaas is dit onmogelijk, wel mag ik me gelukkig prijzen dat mijn ouders en broertje op het moment in het vliegtuig zitten om morgen (tweede paasdag, maandag 6 april) mij te komen opzoeken. Zoals nu de planning is blijven ze een paar dagen bij mij, omdat een korte rondreis te gaan maken. Na een week komen ze mij weer ophalen om voor vijf dagen met zijn vieren rond te reizen.
Ongelooflijk om te zien hoe snel de tijd hier gaat, maar ook hoe veranderlijk het weer is. De ene dag hebben we zon en een heerlijke temperatuur en de volgende dag regent het de hele tijd met een koudere temperatuur. Vandaag schijnt het bij jullie in Nederland heerlijk weer te zijn, terwijl wij hier in de regenbuien zitten met onze lange broeken en dikke truien, alsof we zelf weer terug zijn in Nederland.
De afgelopen weken zijn in een razend tempo voorbij gegaan. De dagen bestaan uit het maken van mijn project en het helpen met de kinderen. Zodra de kinderen uit school komen moeten ze door met hun huiswerk totdat ze naar bed gaan. Deze week hebben de kinderen vakantie van school en is het tijd om iedere dag iets leuks te doen. Zo hebben we een dag dat we naar het strand gaan en een dag met allerlei sportactiviteiten. We gaan een talentshow organiseren en willen ze wat bijbrengen over spoedeisende hulp zoals wat te doen als iemand gebeten wordt door een hond.
Gedurende het werk met de kinderen merk je hoe anders deze kinderen worden opgevoed dan dat ik vroeger ben opgevoed. Vooral het werk met de kleinere/jongere kinderen laat goed zien dat ze eigenlijk zichzelf op voeden of worden opgevoed door de oudere kinderen. Één van de meisjes van vijf jaar oud kan al een grote mond geven waar je van staat te kijken. Netjes vragen zit er vaak niet in, je moet moeite doen om ze te leren ‘alsjeblieft’ zeggen als ze graag je telefoon vast houden. Ook zoiets, alle kinderen hier zijn gefixeerd op je telefoon. Iets wat ze hier ook gewoon hebben, weliswaar niet zo modern als de onze, maar ze hebben wel hun eigen telefoon. Toch willen ze graag de jouwe vasthouden om je foto’s te bekijken of te maken, spelletjes te spelen en gewoon te kijken wat je op je telefoon hebt staan. Het is onvoorstelbaar hoe graag ze je telefoon vast hebben. Het is lastig om samen met ze iets leuks te doen. Zo hebben we al geprobeerd levend Stratego te spelen of muziekbingo te organiseren, beide waren niet zo een succes als dat we graag hadden gezien. De muziekbingo was wel leuk om te doen, helaas niet zo een opkomst als dat we hadden gehoopt. Het levend Stratego was een nog grotere flop. Niet genoeg kinderen konden we enthousiasmeren om mee te doen, waardoor er maar een paar kinderen waren die het spel niet goed begrepen. Dit soort situatie zorgt ervoor dat je de gehele tijd hier in meer zo positief inziet, maar gelukkig staan er ook leuke en positieve situaties tegen over. Zo hebben we een meiden avond georganiseerd, waarbij we nagels konden lakken, massages konden geven en aan het eind een film hebben gekeken. Dit was zo leuk om te doen! Door deze avond kwamen we allemaal een stukje dichterbij en kreeg je meer contact met iedereen. Een positief gevoel voor de rest van de week!
Voor nu kijk ik erg uit naar de komst van mijn ouders & broertje. Nog 1 nachtje slapen en dan is het zover, haha. Ben er aan toe om even weg te gaan uit te groep en mijn eigen tijd in Afrika te spenderen. Begrijp me niet verkeerd het is een erg leuke groep, maar soms ben ik er best klaar mee. Het constant aanpassen aan iedereen en het niet weten hoe de ander heeft geslapen. Het is fijn om straks mijn ouders weer in mijn armen te kunnen sluiten, gek te doen met mijn broertje. Ze te laten zien waar ik het al een aantal weken over heb. Hen kennis te laten maken met de kinderen, met de studenten. Laten zien hoe ik woon. Dit doet me trouwens er aan herinneren dat ik bepaalde dingen nog wel een beetje mag gaan opruimen, want je met 10 mensen in één huisje wordt het al gauw een troep. Daarnaast is het fijn om straks één weekje met hen weg te gaan, terwijl hier het leven gewoon door gaat. Ik ben heel benieuwd wat hun mening is van de situatie hier, is het zoals ze het zich hebben voorgesteld? Is het zoals ik het heb geschetst? Of toch compleet anders? Zien zij het apartheid gedeelte ook zo in de steden waar ze komen, of hebben ze niets door?
Dat moet ik trouwens wel zeggen, nu ik hier wat langer ben en wat meer buiten GGA heb gezien van de steden/backpackers en de mensen, zie je duidelijk dat het verschil tussen blank en donker nog best veel heerst. Het is lastig hiermee om te gaan, vooral omdat ik zelf absoluut niet het idee heb dat deze twee huidskleuren verschillen moeten definiëren. Je moet je realiseren dat je hier bent in een land waarin de ene kleur natuurlijk flink onderdrukt is geweest door de ander. Het is dan ook raar om te zien dat in sommige delen dit compleet omgekeerd is en dat dus de onderdrukte kleur op sommige plekken de onderdrukkende kleur nu onderdrukt. Nou dat is veel ‘onderdrukken’ in één zin, ik hoop dat het een beetje duidelijk is. Op sommige momenten is dit iets waar ik nog wel moeite mee heb. Moet ik me zo gaan gedragen als dat mijn huidskleur eigenlijk uitstraalt? Gelukkig vallen dit soort situaties op GGA erg mee. Hier lijkt iedereen gelijk te zijn en kijken de kinderen je alleen maar een beetje raar aan omdat ze weten dat ik binnen een paar maanden toch weer weg ben.
Wauw, het is alweer een heel verhaal geworden en ik zou nog zoveel meer kunnen vertellen. Over de kinderen, over het gedrag dat ze vertonen, over de balans binnen de groep. Over mijzelf hier en hoe ik met dit alles omgaan. Maar laat ik dit tot een volgende keer bewaren.
De boodschap van vandaag is dat het hier allemaal goed gaat! Ik heb het onwijs veel naar mijn zijn, op wat gezonde heimwee gevoelens na voel ik me gewoon goed.
Tot de volgende keer, wanneer ik weer met vele nieuwe verhalen zit!
Alle liefs en veel zon & warmte gewenst.
José!
Vrolijk Pasen!
Genieten maar van de chocolade eieren, paashazen, de paas brunch enzovoorts!
Helaas moet dit geluk aan mij voorbij gaan, het blijkt hier veel meer te gaan om de christelijke boodschap dan om het commerciële wat je in Nederland ziet. Toch heb ik hier leuke paasdagen!
Op het moment van schrijven is het de zaterdag voor Pasen, de zogenoemde stille zaterdag. Helaas is het een somber paasweekend. Het schrijven gebeurt onder een afdakje in de regen en onweer, terwijl ik mijn vrijwilligersdienst probeer uit te zitten. In verband met de regen is hier weinig te doen, de kinderen verschuilen zich allemaal in hun kamers om gezamenlijk iets leuks te doen. Jeetje, wat kan het hier onweren!
Tijdens een onweersbui is het pas goed te merken hoe donker het hier ’s avonds wordt. Een paar weken geleden zaten we hier midden in een onweersbui. Flinke lichtflitsen, alsof de gehele hemel oplicht en ondertussen de donder die doet denken dat de wereld zo’n beetje aan het vergaan is. Gelukkig hebben we het allemaal overleefd en er lachwekkende foto’s en video’s aan over gehouden!
Inmiddels zit in dus alweer een aantal weken hier in Zuid Afrika en ben ik steeds beter mijn plekje aan het vinden. Zowel hier in huis als met de kinderen wil het steeds beter lukken. Er is dan ook de afgelopen weer heel wat gebeurt. Over het algemeen geen bijzondere dingen, maar wel leuk om te vertellen.
Om te beginnen met mijn twee vrije weekenden. Ik werk hier in weekend diensten, wat betekend dat ik ieder ander weekend moet werken en de overige weekenden vrij ben. De weekendploeg bestaat uit vijf studenten die samen dan een weekend moeten draaien, terwijl de andere vijf vrij zijn. Met mijn weekend groep ben ik al op verschillende uitstapjes geweest.
Het eerste vrije weekend zijn we naar Durban geweest waar we heerlijk hebben gegeten, op het strand hebben gelegen en naar een lokale club zijn geweest. Ook al is het maar een paar dagen (vanaf vrijdag 12.00 uur tot maandag 12.00 uur), is het toch heerlijk om even weg te zijn. Het feit dat je eigenlijk opgesloten zit hier op het terrein van GGA kan best zenuwslopend en opsluitend aanvoelen. Het leven hier is best heftig ondanks dat je weinig te doen hebt. Regelmatig wordt je geconfronteerd met cultuurverschillen, het begrip tijd blijft hier nog steeds erg anders, maar ook dat je merkt dat het hier vrij normaal is als er iemand een keer geslagen wordt door zijn/haar vader in verband met het gedrag dat zij vertoond. Dit is iets wat niet gebeurt op het moment dat er een westers persoon bij is, omdat de mensen hier weten dat wij het niet normaal vinden, maar helaas is het ook eens voorgekomen dat één van ons het heeft gezien. Naast deze verschillen kost het veel energie om de kinderen ieder weekend bezig te houden en door de weeks ervoor te zorgen dat zij het huiswerk maken. Het is aan de ene kant erg leuk werk om te doen, maar helaas zijn de positieve kanten van het werk vaak ver te zoeken omdat de kinderen meestal niet mee willen doen. Gelukkig hebben we dus de weekenden om iets van het land te zien en weer onze energie te kunnen opladen.
Mijn tweede vrije weekend heb ik gespendeerd in St. Lucia. Vanaf vrijdag middag tot en met dinsdag avond zijn we weg geweest en hebben veel mogen zien en beleven. Onze activiteiten bestonden vooral uit wandelen, door het open land of richting het strand. En het doen van verschillende safari’s. Zo zijn we één volle dag door het safaripark Hluhluwe gereden waarbij we veel wilde dieren hebben gezien. Gedurende de dag hebben we gezocht naar een groep leeuwen, maar helaas mocht het niet baten en hebben we deze dag geen leeuwen mogen zien. Gelukkig wel veel neushoorns, olifanten, giraffen, zebra’s en dergelijke. De volgende dag zouden we weer terug gaan naar GGA, maar we kregen te horen dat we voor een klein bedrag nog snel het park in konden omdat er een groep leeuwen gespot waren vlakbij de ingang, waar zij de afgelopen nacht een buffel hadden gedood. Uiteraard hebben we besloten nog snel het park in te gaan om deze groep leeuwen te gaan bekijken. En dit keer hadden we geluk! Na wat geduld waren we getuige van een prachtige scene. Een leeuw kwam uit het hoge gras gelopen om de buffel te versplaatsen en vervolgens te delen met twee andere leeuwen!
Inmiddels ben ik weer een week terug hier op GGA en heeft het normale werk zich weer hervat. Helaas sluipen ook de gevoelens van heimwee toe. Niet zo zeer dat ik zeg “Ik ben er klaar mee, ik ga naar huis” maar meer dat ik mijn alledaagse dingetjes mis. Het thuiskomen vanuit mijn werk, het voor de tv zitten om daarna mijn lekkere, warme (tweepersoons) bed in te kruipen met mijn heerlijke dikke deken. Oef wat mis ik mijn dekbed nu de nachten kouder zijn dan normaal. Het afzonderen op mijn kamer is iets wat hier absoluut niet vaak voorkomt. Vaak ben je met één of twee ander studenten tegelijkertijd thuis. Gelukkig slaap ik op de zolder en heb wel een klein plekje voor mezelf, maar je hebt altijd dat mensen rondlopen en praten. Graag zou ik gewoon één of twee daagjes thuis willen zijn om bij te slapen, tot rust te komen en er dan weer met volle kracht tegen aan te gaan. Helaas is dit onmogelijk, wel mag ik me gelukkig prijzen dat mijn ouders en broertje op het moment in het vliegtuig zitten om morgen (tweede paasdag, maandag 6 april) mij te komen opzoeken. Zoals nu de planning is blijven ze een paar dagen bij mij, omdat een korte rondreis te gaan maken. Na een week komen ze mij weer ophalen om voor vijf dagen met zijn vieren rond te reizen.
Ongelooflijk om te zien hoe snel de tijd hier gaat, maar ook hoe veranderlijk het weer is. De ene dag hebben we zon en een heerlijke temperatuur en de volgende dag regent het de hele tijd met een koudere temperatuur. Vandaag schijnt het bij jullie in Nederland heerlijk weer te zijn, terwijl wij hier in de regenbuien zitten met onze lange broeken en dikke truien, alsof we zelf weer terug zijn in Nederland.
De afgelopen weken zijn in een razend tempo voorbij gegaan. De dagen bestaan uit het maken van mijn project en het helpen met de kinderen. Zodra de kinderen uit school komen moeten ze door met hun huiswerk totdat ze naar bed gaan. Deze week hebben de kinderen vakantie van school en is het tijd om iedere dag iets leuks te doen. Zo hebben we een dag dat we naar het strand gaan en een dag met allerlei sportactiviteiten. We gaan een talentshow organiseren en willen ze wat bijbrengen over spoedeisende hulp zoals wat te doen als iemand gebeten wordt door een hond.
Gedurende het werk met de kinderen merk je hoe anders deze kinderen worden opgevoed dan dat ik vroeger ben opgevoed. Vooral het werk met de kleinere/jongere kinderen laat goed zien dat ze eigenlijk zichzelf op voeden of worden opgevoed door de oudere kinderen. Één van de meisjes van vijf jaar oud kan al een grote mond geven waar je van staat te kijken. Netjes vragen zit er vaak niet in, je moet moeite doen om ze te leren ‘alsjeblieft’ zeggen als ze graag je telefoon vast houden. Ook zoiets, alle kinderen hier zijn gefixeerd op je telefoon. Iets wat ze hier ook gewoon hebben, weliswaar niet zo modern als de onze, maar ze hebben wel hun eigen telefoon. Toch willen ze graag de jouwe vasthouden om je foto’s te bekijken of te maken, spelletjes te spelen en gewoon te kijken wat je op je telefoon hebt staan. Het is onvoorstelbaar hoe graag ze je telefoon vast hebben. Het is lastig om samen met ze iets leuks te doen. Zo hebben we al geprobeerd levend Stratego te spelen of muziekbingo te organiseren, beide waren niet zo een succes als dat we graag hadden gezien. De muziekbingo was wel leuk om te doen, helaas niet zo een opkomst als dat we hadden gehoopt. Het levend Stratego was een nog grotere flop. Niet genoeg kinderen konden we enthousiasmeren om mee te doen, waardoor er maar een paar kinderen waren die het spel niet goed begrepen. Dit soort situatie zorgt ervoor dat je de gehele tijd hier in meer zo positief inziet, maar gelukkig staan er ook leuke en positieve situaties tegen over. Zo hebben we een meiden avond georganiseerd, waarbij we nagels konden lakken, massages konden geven en aan het eind een film hebben gekeken. Dit was zo leuk om te doen! Door deze avond kwamen we allemaal een stukje dichterbij en kreeg je meer contact met iedereen. Een positief gevoel voor de rest van de week!
Voor nu kijk ik erg uit naar de komst van mijn ouders & broertje. Nog 1 nachtje slapen en dan is het zover, haha. Ben er aan toe om even weg te gaan uit te groep en mijn eigen tijd in Afrika te spenderen. Begrijp me niet verkeerd het is een erg leuke groep, maar soms ben ik er best klaar mee. Het constant aanpassen aan iedereen en het niet weten hoe de ander heeft geslapen. Het is fijn om straks mijn ouders weer in mijn armen te kunnen sluiten, gek te doen met mijn broertje. Ze te laten zien waar ik het al een aantal weken over heb. Hen kennis te laten maken met de kinderen, met de studenten. Laten zien hoe ik woon. Dit doet me trouwens er aan herinneren dat ik bepaalde dingen nog wel een beetje mag gaan opruimen, want je met 10 mensen in één huisje wordt het al gauw een troep. Daarnaast is het fijn om straks één weekje met hen weg te gaan, terwijl hier het leven gewoon door gaat. Ik ben heel benieuwd wat hun mening is van de situatie hier, is het zoals ze het zich hebben voorgesteld? Is het zoals ik het heb geschetst? Of toch compleet anders? Zien zij het apartheid gedeelte ook zo in de steden waar ze komen, of hebben ze niets door?
Dat moet ik trouwens wel zeggen, nu ik hier wat langer ben en wat meer buiten GGA heb gezien van de steden/backpackers en de mensen, zie je duidelijk dat het verschil tussen blank en donker nog best veel heerst. Het is lastig hiermee om te gaan, vooral omdat ik zelf absoluut niet het idee heb dat deze twee huidskleuren verschillen moeten definiëren. Je moet je realiseren dat je hier bent in een land waarin de ene kleur natuurlijk flink onderdrukt is geweest door de ander. Het is dan ook raar om te zien dat in sommige delen dit compleet omgekeerd is en dat dus de onderdrukte kleur op sommige plekken de onderdrukkende kleur nu onderdrukt. Nou dat is veel ‘onderdrukken’ in één zin, ik hoop dat het een beetje duidelijk is. Op sommige momenten is dit iets waar ik nog wel moeite mee heb. Moet ik me zo gaan gedragen als dat mijn huidskleur eigenlijk uitstraalt? Gelukkig vallen dit soort situaties op GGA erg mee. Hier lijkt iedereen gelijk te zijn en kijken de kinderen je alleen maar een beetje raar aan omdat ze weten dat ik binnen een paar maanden toch weer weg ben.
Wauw, het is alweer een heel verhaal geworden en ik zou nog zoveel meer kunnen vertellen. Over de kinderen, over het gedrag dat ze vertonen, over de balans binnen de groep. Over mijzelf hier en hoe ik met dit alles omgaan. Maar laat ik dit tot een volgende keer bewaren.
De boodschap van vandaag is dat het hier allemaal goed gaat! Ik heb het onwijs veel naar mijn zijn, op wat gezonde heimwee gevoelens na voel ik me gewoon goed.
Tot de volgende keer, wanneer ik weer met vele nieuwe verhalen zit!
Alle liefs en veel zon & warmte gewenst.
José!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
